Gasung | Posted : 6 / 4 / 2010, 22:36:47 | |
|
จำนวนถาม : จำนวนตอบ : รวมทั้งหมด : 0 มีข้อความ |
|
ข้อความเลขที่ : 2
ทันทีที่ก้นแตะเก้าอี้ในร้านริมทาง บรรยากาศที่เขียวขจีของป่าเขาลำเนาไพร เสียงสำเนียงอ่อนหวานของเจ้าของร้านก็แว่วมา รับอะไรดีคะ และทันทีที่เธอเห็นน้าดมกับน้าหนู เธอก็ร้องอ๋อทันที พาลให้ผมสงสัยขึ้นมาว่าทั้งสองน้ามาแถวนี้บ่อยๆเพราะอะไร ราดหน้า 4 ครับ ผมยัดเยียดเมนูให้กับทุกคน แต่ก็ไม่มีใครปฏิเสธ จะไปไหนกันจ๊ะ แม่ค้าชวนคุย ไปตะเคียนทอง ไปหาตกปลาช่อน น้าทั้งสองแทบจะตอบพร้อมกัน ผมกับเจ้าโดดอดอมยิ้มไม่ได้ แล้วเย็นๆจะมาหาที่นอนแถวลำภาชีท้ายหมู่บ้านนี่แหล่ะ น้าดมขยายความต่อยังกับจะบอกอะไรบางอย่างให้แม่ค้าได้รับรู้
จากราดหน้า 4 จานคน 4 คนคงไม่ใช่พวกเราครับ 4 คน ต้อง 8 จานถึงจะพอยาใส้ครับ อิ่มหมีพีมันก็ถลันขึ้นรถ แต่หนึ่งในคณะดูๆยังอาวรณ์แม่ค้าซะเหลือเกิน จึงต้องใช้วิสกี้ตรารวงข้าวเป็นตัวกระตุ้นถึงได้ตามขึ้นมา รถวิ่งเลาะไปตามไร่ซากกะเหรี่ยง จนถึงอ่างเก็บน้ำตะเคียนทอง โอ้โห ทำไมน้ำแห้งจังเลย น้าหนูบ่น นี่ถ้าเป็นคนตกปลาทั่วไปคงเริ่มบรรเลงเพลงเบ็ดแล้ว แต่นี่เป็นพวกเราที่พากันหอบผ้าใบไปปูนอนเล่นที่กระท่อมร้าง เรื่องของเรื่องราดหน้าของแม่ค้าตาคมมันแน่น ขืนเดินไปตกปลาตอนนี้มีหวังจุกครับ คิดเสียว่ายังไงก็มาถึงแล้วจะตกเมื่อไรก็ได้ ฝนซาเม็ดไปนานแล้ว มีเพียงลมพัดผ่านให้อิ่มเอมกับกลิ่นไอแห่งป่าหน้าฝน มองเห็นสันเขาฝั่งพม่ายังปกคลุมไปด้วยกลุ่มเมฆฝนกลุ่มใหญ่ พาลให้คิดว่าน้ำในป่าน่าจะมีเยอะ คงจะต้องระวังเรื่องน้ำป่าเป็นสำคัญด้วย
บ่าย 3 โมงน้าดมเดินมาปลุกผมที่กำลังฝันหวานหยดย้อย ได้เวลาแล้วปลากำลังขึ้นเลย ไปหากับข้าวเย็นกันเถอะ หลังจากลงไปร่ายรำเพลงเบ็ดจนครบกระบวนท่า กลับขึ้นมามีปลาช่อนวัยละอ่อนติดมือมาคนละ 2 - 3 ตัว ค่อยยังชั่วอย่างน้อยเย็นนี้ก็ไม่อดตายแล้ว ไปหาที่นอนกันเถอะ น้าหนูออกความเห็น ริมลำภาชีท้ายหมู่บ้านถูกเลือกเป็นที่นอนในค่ำนี้ครับ เต็นท์หลังเก่าถูกกางขึ้น ผ้าใบถูกขึงกันน้ำค้างและน้ำฝน เอาไว้เป็นที่เสวนาปัญหาปลาๆครับ น้าหนูรับหน้าที่ประกอบอาหาร โดยมีลูกทีมเป็นลูกมือ
ตอบ โดย : / เมื่อ : 2010-04-06 22:37:45
|
|
| |
Board : vision12 | |